بازی کودکان

  بازی والدین و همسالان یا کودک و در اختیار قرار دادن اسباب بازی های مناسب، در رشد عاطفی او بسیار موثر است. پیشرفت هایی که اخیرا در تحقیقات مغزی شد یافت شده است، نشان می دهد که تجارب اولیه فرد اثر بسیار زیادی در رشد مغز دارد. بازی کردن بخش حیاتی این تجارب اولیه می باشد. بازی نه فقط در کودکان ایجاد نشاط می نماید بلکه به آن ها یاد می دهد تا دنیای خود و جای خود را در آن بیابند. از طریق بازی در محیط امن بچه ها موفقیت را تجربه می کنند. نقش های مختلف را بازی می کنند و مسئولیت رفتار خود را به عهده می گیرند و با دیگران ارتباط برقرار می کنند.

نکاتی در مورد بازی کردن با کودکان:

** فارغ از کارهای خانه از «بودن با کودک» لذت ببرید. توجه خود را به او معطوف کنید.

** با او تماس چشمی داشته باشید و خود را تا سن او پایین بیاورید.

** ابتدا گوش کنید، عکس العمل نشان دهید و سپس پاسخ دهید.

** مهارت های ارتباطی را مدل سازی کنید.

** افکار و احساسات خود را صمیمانه با کودک در میان بگذارید. بچه ها، زود ریا کاری را احساس می کنند.

** کودک را تشویق کنید تا نظرات خود را هنگام بازی مطرح کند. حتماً گوش کنید و برای آنچه می گویید ارزش قایل شوید.

** بگذارید بازی را او رهبری کند.

** او را با هم سن و سالان و دوستان دیگرش مقایسه نکنید.

** بیشتر به آنچه خود انجام می دهید توجه داشته باشید و کمتر به این که او کاری را درست انجام می دهد یا نه.

** برای او خاطره بسازید. لحظات شاد و موفقیت هایی را که به دست می آورد ثبت کنید. طبیعت کودک در هفت سال اول زندگی اقتضا می‏کند که در مقابل خواستة بزرگترِ خود نافرمانی کند و خود را در این نافرمانی و سرپیچی محقّ انگارد، یا به تعبیر صحیح‏تر، برای دیگران حقّ امر و نهی قائل نباشد و همیشه خود را نسبت به دیگران برتر و بزرگ‌تر احساس کند.